سرزمین ادمکهای مقوایی

اشنای بی همتای قریب

چشمهایت را با رنگ سیب باز کن

                                          تا بال بگیرم.

هر کجا یاد این بغض گران

سیبها را بشکفاند

انگاه من رنگ پرواز پرنده های استوایی

گرفته ام. 

اشنای بی همتای قریب

کاش از رنگ بلور دل کفش هامان را به باد

هدیه میدادیم....

و باد ، اه باد... 

                                                              دامنه بوستر استون.یال غربی به طرف تنگه بارزی. هرمزدگان سر فراز

این دلتنگی ها

انگار کسی نیست این روزها

همه خاموشند همه تنها

با دلتنگیهای دوباره ها

با اهنگهای قدیمی سیاوش قمیشی

با نگارش قسمتی از فیلم نامه گنبد سبز

و یک مشت نوشت های بی فرجام

انگار هنرستان گرافیک هین دیروز بود

کلاسهای بازیگری احمد حبیب زاده

دکور سنگین "سرزمین ادمکهای مقوایی"

عالی و فاطی و عقیل دادی زاده و پنجره محمد قلندری...

حال نا خوش هادی ارمین

انگار بهشت جوانی در دوزخ زمانه سیاست ها ، متحجرانه به دوزخ سوزانده شد

انگار همین دیروزبود عشق شیرین و اشکهای من که ایسا را خیس میکرد.