کغار نامه

هنری،اجتماعی،سیاسی

کغار نامه

هنری،اجتماعی،سیاسی

قشم

پشت غارهای خربس  

 

بی توان که میشدم و نا امید ، دگرم نبود که انزمان بنمایم چاره. از شعر گفتن بیگاه و گاه بدم میامد. دلتنگی که امانم میبرید به ابهای دریای پشت شهر خیره میشدم و تا خودم را یافت می کردم ، کنار خلیج قشم بودم. همان نزدیکی که انگار کمی انروزتر با ان دوست سالهای خیال پارچه دست نوشته شده نمایش "ما بر میگردیم" را سایه سار کرده بودیم و جورابهای همان دوست را بیرق نمایش جهت باد ، به دلایل نا معلوم. و ما  دو شب را با دریا خوابیده بودیم. نمیشود. نمیشود مدام خراب کنی و باز سبزی خرد کنی حتی برای این گنبد سبز مشرف به غارهای خربس  

  

  

 

حالا که خردی هم یافت می نشود انم ارزوست. دست به جراحات جگرم تا میگذاشتند همه عناصر ابلیسی و برزخی دنیا ، با اینکه فقدان مذهب را همیشه در خودم حس میکردم ، پاهایم فقط جاده منتهی بدانجا را حاضر به طی بودند. پاهایم فقط بدانجا راضی میشدند. پاهایی که کم از زانوان ناتوان سه زیف(جواد انصاری) را نداشتند و ندارند.  شهرداری که نیش و دندان میکشد برای سقف خانه فقیرانه ام ، اراده ای که میخندد به سست بودنم و طبیعت نا متعارفی که خودش میدوزد و قناس بریدن سرنوشت را به گردنم می اندازد ، هوای ان گنبد سبز کوچک بالای تپه. بالای غارهای خربس رو به دریا میکنم.  

 

  

 

میروم تا ارزوی یافتن دوست را حاجت کنم. که حرام نبود اگر میگفتم از غریزه ها و بوی گناهی که هرز باری ، گاهی نفس را اغشته میکند به خود و باز رو بدانجا میکنم و اقا از این حال نا احوالم. از این جوانکان بی خردی که زود مدهوش شهوت میشوند. از خودم بدم می اید. از الکل متنفرم. من رهیده کمنزیلی هستم به بوته های شاه شهید قشم. انجا که پاسبانان جزیره به کمین سربازان چشم سبز و تخم سگ پرتقالی نشسته بودند. گیرشان بیاورند ، بیضه هایشان را بکشند بیرون... 

 

  

 

دلم میگیرد. دلم گرفته. مثال روزهای دور بارانی. فرار میکنم. از این هجویات سخیف انتخاباتی. ازاین صندوقهای تو در تو میزان. از پوستر ادمهای ذوب شده در اوهامات کریح عقیدتی. من علفکم در این دشت نیلی خلیج.خود اما حالا توان دویدن ندارم در گریز این کلمات ، این انشاء کودکانه پر از غلط املایی. اقا من اینجا روی گنبد تو چشم دوخته ام به دریا و جفرافیای کدر اراده ام. و پشت کرده ام به فریب های گاهی ، گداری که مردم را درده...نه! دریده. 

 تا اندیشه شما هست اقا ، زندگی هست. ابرو هست. دلدادگی هست. نوشتن هست.هست هرانچه نیست هست نیز...  

 

    

 

مرا فراموش نکن اقا. فراموش نکن حتی اگر خاموشی. کلمات به تنهایی نتوانند سپر اماج الودگی دل ادمی باشند. و شما سپاس مرا برسان به ندادهای اویش. سقوط من به این گودال عمیق پایانی ندارد. معلق مانده ام هنوز و تنها ابهای شور پایین دست گنبد تو  گودالهای ژرف فجور نفس مرا پر میکنند.  

چشم دوخته ام به اینده انگار. به روزهای بی پرواز. به اسرار بر گناههای اتی. که باز مرا به سوی تو خواهند خواند.  

مرا فراموش نکن اقا  

 

  

 

دریا را فراموش نکن اقا. سهیلی را که در ایوان مرقد کوچک اما صمیمی شما میپیچد. کغارهای پر کشیده بر فراز گندم زارها و مراتع خشک این بوم و بر فرامش شده را فراموش نکن اقا. این ملخ ها تار و پود این مزرعه را هر روز میجوند... اقا...  

ای ارامشی که از دریا میوزی بر سینه جزیره..  

 

   

 

                                                               سیدذبیح موسوی(کغار)

نظرات 5 + ارسال نظر
محمد اکبری زاده کهتکی جمعه 10 خرداد‌ماه سال 1392 ساعت 11:19 http://oneshut.loxblog.com

سلام ذبیح خوب.سپاس از اینکه اومدی و دیدی.اما من متوجه حرف شما نشدم " تغیرات و تنوعات فرهنگی را به هر جغرافیایی کوک نزنیم" یعنی چه .البته من کلا گیراییم پایین هست.لطفا راهنماییم کن.
و اگر ایرادی در کار من هست تذکر بده تا در رفع اون تلاش کنم.
باز هم سپاس.

سلام. توی وب خودت توضیح میدم. و ممنون..

مهدی شنبه 11 خرداد‌ماه سال 1392 ساعت 11:28 http://spantman.blogsky.com

سلام سید یعنی اون عکس که گذاشتی که توش یک سکوی نفتی از روی جزیره دیده می شه دیوانم کرد من یک مدتی توی جزیره لاوالن کار می کردم

سلام و درود بر مهدی . لاوان محشره..

محمد اکبری زاده کهتکی شنبه 11 خرداد‌ماه سال 1392 ساعت 14:46 http://oneshut.loxblog.com

دوباره سلام. ممنون از توضیحت دوست خوب

سپاس و درود

سیاست شنبه 18 خرداد‌ماه سال 1392 ساعت 10:37

سید جان. شما که همیشه سیاسی قلم میزدی، چطوره این روزها که روزهای دمل سیاسیه چیزی نمی نویسی؟ میترسی

سلام. همیشه؟
همشه سکوت علامت رضایت نیست.
ترس. دارم نمایشنامه مینویسم. شاید!

فرشته مرگ یکشنبه 19 خرداد‌ماه سال 1392 ساعت 02:36

بی سلام اگم شاید خیلی یو درک نکنن ولی مه ادنم که تو دلت یه چیزی قلمبه ای کردن هوندن ته گلوت ای گفتن به نظرمه به خند باصدای بلند بخندبه خودت به مه به زندگی به هیجان به گناه به همه چی بخند حتی به شیطون چون که نافهمه تو به هش اخندیدی

با سلام اگم. خوبت فهمی. باشه ولی شیطون بفهمه بش ات خندیدن ساز فریبی گپ تر کوک اکونت. ولت ناکنت. مث کورک اچسبت بیخ گلوت شیطون زندگی هر ادمی خود ادمن. بله حامد جان

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد