کغار نامه

هنری،اجتماعی،سیاسی

کغار نامه

هنری،اجتماعی،سیاسی

نقد نمایش خانه استرینبرگ

درباره خانه استرینبرگ

شاید این نقد نامه کمی دیر قلم زده شده ولی خب ماهی را که هر وقت از اب بگیری تازه است. از همین اغاز بگویم:با اینکه از دیدن نمایش هایی که غالبا پهلو به ادبیات غربی میزنند،امتنا میکنم اما ارامش افسار گسیخته درونم را با تماشای نمایش خانه استرینبرگ ، رام کردم.دیدن این تلاش جمعی بچه های گروه کارگاه انرژی را به ادم بر میگرداند.گروه تئاتر کارگاه در تلاش و تجربه ای نو، زمام مدیریت هنری را به دست مجید جمشیدی سپرده.مجید البته بیشتر به عکاس خبری شهره است. داشتم فکر میکردم در خانواده تئاتر هرمزدگان تعداد مجیدها کثرت وافری دارد.ماشاالله...و در گروه کارگاه الاماشاالله...

گروه کارگاه را میتوان گروه ایده الی دانست که فرصت تجربه کردن در هر زمینه ای به اعضا داده میشود. چیزی که در تئاتریکال و برخی تیم های هنری به روئیا بیشتر شبیه است و برای مدیرانش کابوس. امیدوارم کارگاهی ها اشتباهات ما را تکرار نکنند و تیم را به گاه مدیریت تک عنصری نکشند.

بر گردیم به خانه استرینبرگ و کارگردان مجید جمشیدی.به شخصه تا به حال هیچ نمایشی را کارگردانی نکرده ام.اما اندکی از تئوری ان میدانم پس اگر چه تجربه دخلی نداشته ام اما مطالعات اندکی در این زمینه داشته ام.


از اغاز شروع میکنیم.از انجایی که وارد blak bux نمور افتاب میشوی و این خلاقیت ناب بصری مخاطب را از همان ابتدا درگیر نمایش میکند. و این سئوال اغازین را کلید میزند.شما حالا مجبورید تا اخر نمایش بنشینید.دو تا مجید در دو نقش متفاوت صحنه را در تصرف خود دارند. بیان مجید کشاورز کمی از ریتم نمایش دور است اما این هرگز باعث نمیشود که شما از بازی روان او بگذرید. طراحی صحنه و اکسسوار به میزانها و تابلو ها روح نمایشی بخشیده هر چند این ایده کهنه که تمامی ابزار و دکور موجود باید به نوعی مورد استفاده قرار بگیرند بانی خلقت برخی میزانهای غیر قابل قبول و گاهی لوس گردیده.مثل رفت و امدهای بی قاعده روی پلکان ، استفاده بی مورد از اسلحه و اندک چیزک های دیگر.

یک بحث قدیمی اصول و قائده یا شیوه هم هست که من بارها برای دوستانم تشریح کرده ام.اصول انچیزی است که در طبیعت موجود است و از اراده فردی خارج و شیوه البته در اختیار اراده خلق.بعضی اصولیات تئاتری در ذات این هنر است که ان را از انواع نمایش ها متمایز کرده.البته من به این اگاهم که ان کلاسه ها را ،بچه های گروه کارگاه بهتر از من میدانند. اما گاهی میشود وقتی درون کار هستیم از انها غافل می مانیم . خدا بیامرزد استادمرحوم احمد حبیب زاده را ، در این جور مواقع میگفت:بهتر است از کار بیرون بزنیم و خود تماشا گر نمایش خود شویم. یک مثال کوچک برای دوست خوبمان  جمشیدی. قانونی بنام وزن،وزن در صحنه.عدم رعایت این قانون باعث نا تعادلی در روان مخاطب گردیده و او را زود از تنوع تابلوهای تصویری که کارگردان خلق کرده ، خسته می کند. اما شوق دومین تجربه مجید کاملا مخاطب را محصور کرده باعث نمی شود بی وزنی ها و نا هماهنگی های اندک کسی را از ادامه دیدن منع کند.

یک نوع بازی تیپیکال که مثل رمیز به جان ان یکی مجید البته اینبار سرنی زاده ، افتاده.گاهی از نمایش ،  روی تن ادم کهیر می رویاند. بیان نا مفهوم و تحریک های نا متعارف و مشمئز کننده ، که در بازی های قبلی مجید نیز نمود داشت.این را از سر دوستی صمیمی که با سر نی زاده داشتم ، گفتم. اما خب در گوشه دیگر میدان رحیمه ایرانمنش بود که گداری با ورود و خروج محزونش و تقلای ارام کردن استرینبرگ بغض را در گلوی ادم می فشورد.فکر نمی کردم رحیمه اینجوری ، خوب بازی کند.اینجا یاد مطلب دیگری در مورد کارگردانی افتادم و ان ورود و خروج کلاسه شده و خطی بود که اثر را به نوعی مکانیکی جلوه میداد.راضیه ذاکری را از خانه جوان ، حدود ده ، دوازده سال پیش میشناسم.توانمندی او کار مجیدجمشیدی را سهل کرده بود. بازی روان ذاکری دلیل دیگری است تا شما از زمان گذاشته تان راضی باشید.

موسیقی اندک ملودی بود که به موقع مینواخت و گام نمایش را منطقی تر پیش میبرد هر چند پرداخت بیشتری لازم داشت. کمی بیشتر.

ما یک نمایش درام قابل قبول را تماشا کردیم.که البته با کمی خلاقیت در طراحی لباس ، موسیقی ، گویش و میزان سن ها میشد تئاتری امروزی تر ، مدرن تر و نستالوژیک تر و شاید رمانتیسیسم تر باشد. با این حال من سید ذبیح موسوی نمایش "خانه استرینبرگ" را جهشی فوق و اینده ای روان برای مجیدجمشیدی به عنوان دومین کارگردانی وی میدانم.ضمن اینکه بی صبرانه منتظر کارهای بعدی گروه فوق العاده کارگاه هستم.

 

نکته:مورد تجربه دوم مجید جمشیدی اضافه گردید.ضمن پوزش...


نظرات 9 + ارسال نظر
ایسا/تئاتریکال شنبه 10 فروردین‌ماه سال 1392 ساعت 08:49

نمیدانم چرا هنوزدلخونی از تئاتریکال؟مگردر چند اثرتئاتریکال حضورداشتی؟ودرآخر که بود که هنگام پایان نمایش خانواده استریندبرگ گفت:حالم بهم خورد و پول خود را دور ریختیم؟من که نبودم.یا برای من فیلم بازی میکنی و ادای آدمهای روشنفکر رو بازی میکنی ،یا برای مجید ،نون وپنیر لقمه میگیری. یه جای کار میلنگه باوا.

ادریس یکشنبه 11 فروردین‌ماه سال 1392 ساعت 00:18 http://abi-sourati.blogsky.com

البته دومین کارگردنی مجید جمشیدی،چون مجید پارسال هم «خانواده وینگفیلد» رو روی صحنه برد.
به هر حال،آرزوی موفقیت دارم برای همه گروه های تئاتری استان...

باشه.ممنون از یاداوری.اصلاح میشه

تئاتری یکشنبه 11 فروردین‌ماه سال 1392 ساعت 11:52

البته این دومین کار بلند مجید جمشیدی بود پارسال نمایش خانواده وینگفیلد یا همان باغ وحش شیشه ای رو کار کردند

اصلاح باید گردد....

فرشته مرگ یکشنبه 11 فروردین‌ماه سال 1392 ساعت 12:54

سلام سید کارگردانی دوم مجید جمشیدی . وو ای کاش این دعواهای کوچک و بچه گانه خودرابه محیطی خصوصی تر میکشاندین و کوچکی خودرابه بزرگی اسم تئاتریکال پیوند نزنید وقتی میخواین کاری بکنین دوربرتونو نگاه کنید حتی درون خودتون البته من کاره ای نیستم شما خیلی بیشتر حق و سهم از این اسم دارین

من اگر راجب به بیت رهبری مینوشتم اینقد بهم گیر نمی دادن

ثمات یکشنبه 11 فروردین‌ماه سال 1392 ساعت 16:29

ها ای گپ جوننن خالو

کم گپ؟؟؟؟

برزنگی چهارشنبه 14 فروردین‌ماه سال 1392 ساعت 11:06 http://www.barzangi.blogsky.com

دگه هم بنویس

دگه هم باش

برزنگی چهارشنبه 14 فروردین‌ماه سال 1392 ساعت 11:17 http://www.barzangi.blogsky.com

رویداد و حالت عاطفی یک بازیگر

این یعنی چی؟؟؟؟

مجید جمشیدی پنج‌شنبه 15 فروردین‌ماه سال 1392 ساعت 18:16 http://www.majidjamshidi.blogsky.com/

سلام سید بزرگوار
ممنونم که وقت گذاشتی برای نوشتن این مطلب. من و همه ی بچه های گروه تئاترکارگاه با نقد اثر هنری کاملن موافقیم و از شما سپاسگزاریم

احسان ن جمعه 16 فروردین‌ماه سال 1392 ساعت 15:00


مم نون.
(وقتی از یک موضوع عمومی می نویسی -هر چ قدر حساسیتش بالا باشد, ب علت عمومی بودن قابل بررسی ست, در مورد مباحث خصوصی تر اصلن ب کسی چ!)

اره فکر میکنم بهتر بود ...

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد